Koleżanki i Koledzy,
Coraz bardziej, szczególnie w ostatnim czasie, stajemy się indywidualistami, jesteśmy chyba jakby mniej społeczni i skupiamy się na sobie. Czasem niewielkie znaczenie mają dla nas sprawy innych, zajmujemy się sobą, najbliższą rodziną, pracujemy i skupiamy się na własnym życiu. Przecież tak być nie powinno! W grupie, społeczności jest łatwiej i raźniej! Istnieje coraz mniej organizacji, stowarzyszeń społecznych skupiających ludzi, którzy pragną kontaktu z innymi, chcą pomagać sobie nawzajem i wspólnie rozwiązywać problemy. Jedną z takich organizacji jest Związek Leśników Polskich w Rzeczypospolitej Polskiej. Istnieje on i czynnie działa już ponad 100 lat po to, aby każdy z jego członków miał poczucie, że nie jest sam, że może liczyć na pomoc innych, skupionych w tym samym Związku. Pomagamy sobie różnymi sposobami: zainteresowaniem, rozmową, poradą czy podpowiedzią, czasem choćby miłym uśmiechem, ale również w wymierny sposób. Co roku uchwałami Rady Krajowej, Rad Regionów i Rad Zakładowych przeznaczamy potrzebującym różne, czasem spore, kwoty z naszych składek i pomagamy sobie nawzajem. Nikt z nas nie wie jakiej i kiedy będzie potrzebował pomocy. Może nie będzie ona nigdy potrzebna (oby tak było jak najczęściej), ale są też ludzie wokół nas, którzy mierzą się z wielkimi przeciwnościami losu.
